|
|
Bronzen
unica
“Zo veel te doen”
Uit ‘Issue’, mei 1999
Door Hans van der Wal
De expositie ‘Passie in Brons’ van kunstenaar
Frank van der Loo is de moeite waard. Tijdens de expositie, die
van 14 mei tot en met eind juni wordt gehouden, is iedereen welkom
in het woonhuis, het atelier en de beeldentuin. Van der Loo is beeldend
kunstenaar. In 1989 vestigde hij zich met zijn vrouw Mirelva in
Udenhout nadat zij samen vijf jaar op Curaçao hadden gewoond
en gewerkt. Naar aanleiding van de expositie een gesprek met de
kunstenaar en zijn vrouw.
Voornamelijk brons
Hun huis aan de Groenstraat in Udenhout valt op door een monumentaal
kunstwerk dat direct de aandacht trekt. Een bronzen meisjesfiguur
van wie de blik de hoogte in lijkt te reiken. “Het kunstwerk
is nog niet af”, is een van de eerste dingen die Van der Loo
zegt nadat we elkaar de hand hebben gedrukt. “Er komt nog
een gevleugelde figuur bovenop.” Van der Loo werkt voornamelijk
in brons omdat dit materiaal voor hem uitermate geschikt is om zijn
ideeën te concretiseren. Zijn werk bestaat uit zowel kleine
bronzen plastieken als grote monumentale figuren in beweging. Hij
leidt me rond door de beeldenkamer en vervolgens gaan we naar zijn
atelier achter in de tuin. Opvallend zijn de meestal verrassende
mens- en dierfiguren die we op onze wandeling in de beeldentuin
tegenkomen.
Thema’s
“Meestal maak ik kleinere of grotere studies op verschillende
thema’s, zoals de voorbeelden uit de serie ‘gedragen
worden’ die je binnen hebt gezien. De ene keer resulteert
dat in vijf beelden, de andere keer in acht. Dat is heel erg afhankelijk
van de inspiratie die het thema me oplevert. Soms worden het maar
twee beelden. Ik zal in ieder geval nooit tegen beter weten in voortborduren
op een thema. Dan begin ik liever aan iets anders.” Hij praat
zeer gepassioneerd over zijn vak. Van elk beeld weet hij wel iets
te vertellen over de opbouw of de afwerking. Bijvoorbeeld over de
zeemeermin die zich in zijn atelier lijkt uit te kleden. Of is het
aankleden?
Modellen
“In alles wat ik doe, zie ik beelden. Die wil ik vervolgens
vormgeven. Ik maak meestal studies op papier en soms in was om die
ideeën vast te leggen, zodat ik ze later kan uitwerken. In
het begin werkte ik met modellen. Dat doe ik al lang niet meer.
Je bent dan teveel gebonden aan de min of meer stereotiepe houdingen
die modellen aannemen om een enigszins comfortabele zit te hebben.
Op het moment dat ik kon breken met het model, ben ik mijn eigen
wereld gaan creëren. Het werken is sindsdien een stuk prettiger
geworden. Er zit natuurlijk nog wel eens iemand model voor een opdracht,
maar dat is iets anders.” Zijn werk is spontaner en dynamischer
geworden. Veel van zijn figuren zijn opgebouwd vanuit de S-curve.
Die geeft de beelden meer spanning en beweging. Hoewel hij heel
verschillende kunstwerken maakt, is zijn hand iedere keer duidelijk
aanwezig.
Opdrachten
Dit jaar organiseert Van der Loo een expositie aan huis om belangstellenden
zijn meest recente vrije beeldhouwwerken te tonen. Het heeft hem
een aantal jaren gekost om deze interessante collectie op te bouwen.
Dat heeft mede te maken met het feit dat Van der Loo regelmatig
grote opdrachten uitvoert voor bedrijven en instellingen . De meest
recente voorbeelden hiervan zijn het beeld voor de Rabobank in Tilburg
en het Felixmonument in Udenhout. “Werken in opdracht beschouw
ik altijd als een prettig uitstapje. Over het algemeen word ik erg
vrijgelaten. Soms zijn opdrachten wat nauwkeuriger omschreven. Samen
met de opdrachtgever zoek ik dan naar een vorm die ons beiden voldoening
geeft.”
Curaçao
Van der Loo studeerde in 1983 af aan de Academie voor Kunst en Vormgeving
van ‘s-Hertogenbosch. In die tijd leerde hij zijn vrouw kennen
die vanuit Curaçao naar Nederland was gekomen om hier een
opleiding te volgen aan de Pedagogische Academie. Daarna vertrokken
ze naar Curaçao. Hij werkte daar als keramisch ontwerper
voor een ontwikkelingsproject van de United Nations en doceerde
tevens aan de Academia di Arti. In 1989 kwamen ze terug naar Nederland
en vestigden zich in Udenhout. “Toen wij deze boerderij kochten,
verklaarde iedereen ons voor gek”, lacht Van der Loo. “Je
kon hem bij wijze van spreken moeiteloos omver duwen. Ik ben vijf
jaar aan het restaureren en het verbouwen geweest. Het is ons private
Idaho’ geworden met alles wat we nodig hebben. Een prettig
huis om in te wonen, een atelier en een grote tuin waar ik mijn
beelden ten toon kan stellen en waar de kinderen lekker kunnen spelen.”
Spanning
Of je nu kleine of grote beelden ziet van Van der Loo, ze stralen
stuk voor stuk spanning en kracht uit. Soms kiest hij ervoor de
beel den nauwelijks af te werken. “Ik vind dat je best mag
zien hoe een beeld in elkaar zit. In sommige gevallen geeft het
de vorm een extra dimensie. Alle beelden die ik maak, worden maar
één keer gegoten. Zeker bij de grote beelden is dat
iedere keer weer een spannende gebeurtenis. In tegenstelling tot
vele andere beeldend kunstenaars maak ik geen rubberen mallen om
mijn beelden voor de verkoop in een veelvoud te kunnen gieten. Voor
mij zit de creatie juist in die ene keer. Als ik alles wil maken
wat nog in mijn hoofd zit en hier en daar als schets is bewaard,
denk ik wel eens: ‘Ik heb nog zoveel te doen’.
Beelden
in Beweging
Uit: De Gemeint, mei 1997
Frank van der Loo is geen onbekende in deze omgeving. Lopend, fietsend
of rijdend door de Groenstraat in Udenhout valt bij huisnummer 56,
het huis waar Frank woont, het bronzen paard in de voortuin onmiddellijk
op. Het staat er al jaren. Het blijft kracht en beweging uitstralen,
die er vanaf het begin door Frank in zijn gelegd. Het is een kenmerkend
werkstuk van deze Udenhoutse kunstenaar. Zijn beelden, groot of
klein, zeggen je iets in een enkele oogopslag. Ze laten een beweging
zien. Dat is het sterke punt in het werk van Frank.
Hij start vanuit de observatie van mensen en dieren in beweging.
Een paar vlugge krabbels op papier geven hem een houvast voordat
hij overgaat op de driedimensionale vormgeving. Dit gebeurt stapsgewijs.
Van klei of was maakt hij een model van datgene wat hem heeft geraakt.
Hier wordt een vorm omheen gemaakt. In deze vorm wordt later het
model gegoten. Door middel van zuren krijgt het beeld een bepaalde
kleur. “Brons”, zegt Frank. “is een materiaal
dat onverslijtbaar is. Het is nooit kapot te krijgen. Voor mij heeft
het een degelijke materiaaluitstraling.”
Frank heeft bepaalde thema’s die hem het meest boeien: dat
zijn o.a. een bizon, een stier en een paard. Bij al deze onderwerpen
zie je een fel en heftig dier waar beweging in zit. Dit kan een
spontane beweging zijn, zoals een rollend paard in het zand, maar
het kan ook een houding zijn waar zo’n enorme sterkte vanuit
gaat dat Frank uitgedaagd wordt, deze waarneming in brons te laten
herleven.
Daarnaast is hij op speelse wijze bezig geweest met het thema ‘man
en vrouw’. Door een perfecte houding zijn de figuren volkomen
in balans met elkaar. Ze lijken te leven en vertellen iets. De beelden
van Frank zijn daarom duidelijk. Door beweging, houding en uitstraling
zijn ze begrijpbaar voor iedereen. Geen moeilijk verhaal over het
ontstaan en de intentie. Zijn beelden staan er, zonder meer.
Het is natuurlijk wel duidelijk dat deze kunstenaar zijn leerperiodes
heeft gehad. Dat begon eigenlijk al in zijn prille jeugd. Als zoon
van een smid leerde hij met materialen omgaan en ontdekte de eigenschappen
ervan. Al gauw stond voor hem vast dat hij beelden wilde maken.
De Academie voor Industriële Vormgeving en de Koninklijke Academie
voor Kunst en Vormgeving rondde hij met succes af. Hierna ging hij
met zijn vrouw in Curaçao wonen om er te werken als docent
beeldhouwen. Daar was hij eveneens werkzaam als keramisch ontwerper
bij een ontwikkelingsproject van de Verenigde Naties.
Ondertussen kreeg zijn werk in Nederland bekendheid en regelmatig
ging Frank terug om een bronzen beeld te maken. Dit werd op een
gegeven moment teveel en Frank besloot om toch maar naar Nederland
terug te komen omdat hij steeds meer opdrachten kreeg. In de Groenstraat,
achter zijn huis, heeft hij een atelier waar zijn beelden gevormd
en gegoten worden.
Hij wil iedereen de omgeving laten ervaren waar zijn werk tot stand
komt en nodigt daarom alle belangstellenden uit. In zijn huis is
een gedeelte van zijn collectie te zien en zijn tuin is een prachtige
beeldentuin geworden. De expositie van Frank van der Loo is te bezichtigen
op zaterdag van 10.00 uur tot 17.00 uur en op zondag van 13.00 uur
tot 17.00 uur en volgens afspraak. |
|