Frank van der Loo    |    Passie in brons    

c.v.     werk     opdrachten     exposities     cursussen     recensies     contact      

 

Bronzen unica
“Zo veel te doen”


Uit ‘Issue’, mei 1999
Door Hans van der Wal

De expositie ‘Passie in Brons’ van kunstenaar Frank van der Loo is de moeite waard. Tijdens de expositie, die van 14 mei tot en met eind juni wordt gehouden, is iedereen welkom in het woonhuis, het atelier en de beeldentuin. Van der Loo is beeldend kunstenaar. In 1989 vestigde hij zich met zijn vrouw Mirelva in Udenhout nadat zij samen vijf jaar op Curaçao hadden gewoond en gewerkt. Naar aanleiding van de expositie een gesprek met de kunstenaar en zijn vrouw.

Voornamelijk brons
Hun huis aan de Groenstraat in Udenhout valt op door een monumentaal kunstwerk dat direct de aandacht trekt. Een bronzen meisjesfiguur van wie de blik de hoogte in lijkt te reiken. “Het kunstwerk is nog niet af”, is een van de eerste dingen die Van der Loo zegt nadat we elkaar de hand hebben gedrukt. “Er komt nog een gevleugelde figuur bovenop.” Van der Loo werkt voornamelijk in brons omdat dit materiaal voor hem uitermate geschikt is om zijn ideeën te concretiseren. Zijn werk bestaat uit zowel kleine bronzen plastieken als grote monumentale figuren in beweging. Hij leidt me rond door de beeldenkamer en vervolgens gaan we naar zijn atelier achter in de tuin. Opvallend zijn de meestal verrassende mens- en dierfiguren die we op onze wandeling in de beeldentuin tegenkomen.

Thema’s
“Meestal maak ik kleinere of grotere studies op verschillende thema’s, zoals de voorbeelden uit de serie ‘gedragen worden’ die je binnen hebt gezien. De ene keer resulteert dat in vijf beelden, de andere keer in acht. Dat is heel erg afhankelijk van de inspiratie die het thema me oplevert. Soms worden het maar twee beelden. Ik zal in ieder geval nooit tegen beter weten in voortborduren op een thema. Dan begin ik liever aan iets anders.” Hij praat zeer gepassioneerd over zijn vak. Van elk beeld weet hij wel iets te vertellen over de opbouw of de afwerking. Bijvoorbeeld over de zeemeermin die zich in zijn atelier lijkt uit te kleden. Of is het aankleden?

Modellen
“In alles wat ik doe, zie ik beelden. Die wil ik vervolgens vormgeven. Ik maak meestal studies op papier en soms in was om die ideeën vast te leggen, zodat ik ze later kan uitwerken. In het begin werkte ik met modellen. Dat doe ik al lang niet meer. Je bent dan teveel gebonden aan de min of meer stereotiepe houdingen die modellen aannemen om een enigszins comfortabele zit te hebben. Op het moment dat ik kon breken met het model, ben ik mijn eigen wereld gaan creëren. Het werken is sindsdien een stuk prettiger geworden. Er zit natuurlijk nog wel eens iemand model voor een opdracht, maar dat is iets anders.” Zijn werk is spontaner en dynamischer geworden. Veel van zijn figuren zijn opgebouwd vanuit de S-curve. Die geeft de beelden meer spanning en beweging. Hoewel hij heel verschillende kunstwerken maakt, is zijn hand iedere keer duidelijk aanwezig.

Opdrachten
Dit jaar organiseert Van der Loo een expositie aan huis om belangstellenden zijn meest recente vrije beeldhouwwerken te tonen. Het heeft hem een aantal jaren gekost om deze interessante collectie op te bouwen. Dat heeft mede te maken met het feit dat Van der Loo regelmatig grote opdrachten uitvoert voor bedrijven en instellingen . De meest recente voorbeelden hiervan zijn het beeld voor de Rabobank in Tilburg en het Felixmonument in Udenhout. “Werken in opdracht beschouw ik altijd als een prettig uitstapje. Over het algemeen word ik erg vrijgelaten. Soms zijn opdrachten wat nauwkeuriger omschreven. Samen met de opdrachtgever zoek ik dan naar een vorm die ons beiden voldoening geeft.”

Curaçao
Van der Loo studeerde in 1983 af aan de Academie voor Kunst en Vormgeving van ‘s-Hertogenbosch. In die tijd leerde hij zijn vrouw kennen die vanuit Curaçao naar Nederland was gekomen om hier een opleiding te volgen aan de Pedagogische Academie. Daarna vertrokken ze naar Curaçao. Hij werkte daar als keramisch ontwerper voor een ontwikkelingsproject van de United Nations en doceerde tevens aan de Academia di Arti. In 1989 kwamen ze terug naar Nederland en vestigden zich in Udenhout. “Toen wij deze boerderij kochten, verklaarde iedereen ons voor gek”, lacht Van der Loo. “Je kon hem bij wijze van spreken moeiteloos omver duwen. Ik ben vijf jaar aan het restaureren en het verbouwen geweest. Het is ons private Idaho’ geworden met alles wat we nodig hebben. Een prettig huis om in te wonen, een atelier en een grote tuin waar ik mijn beelden ten toon kan stellen en waar de kinderen lekker kunnen spelen.”

Spanning
Of je nu kleine of grote beelden ziet van Van der Loo, ze stralen stuk voor stuk spanning en kracht uit. Soms kiest hij ervoor de beel den nauwelijks af te werken. “Ik vind dat je best mag zien hoe een beeld in elkaar zit. In sommige gevallen geeft het de vorm een extra dimensie. Alle beelden die ik maak, worden maar één keer gegoten. Zeker bij de grote beelden is dat iedere keer weer een spannende gebeurtenis. In tegenstelling tot vele andere beeldend kunstenaars maak ik geen rubberen mallen om mijn beelden voor de verkoop in een veelvoud te kunnen gieten. Voor mij zit de creatie juist in die ene keer. Als ik alles wil maken wat nog in mijn hoofd zit en hier en daar als schets is bewaard, denk ik wel eens: ‘Ik heb nog zoveel te doen’.


Beelden in Beweging

Uit: De Gemeint, mei 1997

Frank van der Loo is geen onbekende in deze omgeving. Lopend, fietsend of rijdend door de Groenstraat in Udenhout valt bij huisnummer 56, het huis waar Frank woont, het bronzen paard in de voortuin onmiddellijk op. Het staat er al jaren. Het blijft kracht en beweging uitstralen, die er vanaf het begin door Frank in zijn gelegd. Het is een kenmerkend werkstuk van deze Udenhoutse kunstenaar. Zijn beelden, groot of klein, zeggen je iets in een enkele oogopslag. Ze laten een beweging zien. Dat is het sterke punt in het werk van Frank.
Hij start vanuit de observatie van mensen en dieren in beweging. Een paar vlugge krabbels op papier geven hem een houvast voordat hij overgaat op de driedimensionale vormgeving. Dit gebeurt stapsgewijs. Van klei of was maakt hij een model van datgene wat hem heeft geraakt. Hier wordt een vorm omheen gemaakt. In deze vorm wordt later het model gegoten. Door middel van zuren krijgt het beeld een bepaalde kleur. “Brons”, zegt Frank. “is een materiaal dat onverslijtbaar is. Het is nooit kapot te krijgen. Voor mij heeft het een degelijke materiaaluitstraling.”
Frank heeft bepaalde thema’s die hem het meest boeien: dat zijn o.a. een bizon, een stier en een paard. Bij al deze onderwerpen zie je een fel en heftig dier waar beweging in zit. Dit kan een spontane beweging zijn, zoals een rollend paard in het zand, maar het kan ook een houding zijn waar zo’n enorme sterkte vanuit gaat dat Frank uitgedaagd wordt, deze waarneming in brons te laten herleven.
Daarnaast is hij op speelse wijze bezig geweest met het thema ‘man en vrouw’. Door een perfecte houding zijn de figuren volkomen in balans met elkaar. Ze lijken te leven en vertellen iets. De beelden van Frank zijn daarom duidelijk. Door beweging, houding en uitstraling zijn ze begrijpbaar voor iedereen. Geen moeilijk verhaal over het ontstaan en de intentie. Zijn beelden staan er, zonder meer.
Het is natuurlijk wel duidelijk dat deze kunstenaar zijn leerperiodes heeft gehad. Dat begon eigenlijk al in zijn prille jeugd. Als zoon van een smid leerde hij met materialen omgaan en ontdekte de eigenschappen ervan. Al gauw stond voor hem vast dat hij beelden wilde maken. De Academie voor Industriële Vormgeving en de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving rondde hij met succes af. Hierna ging hij met zijn vrouw in Curaçao wonen om er te werken als docent beeldhouwen. Daar was hij eveneens werkzaam als keramisch ontwerper bij een ontwikkelingsproject van de Verenigde Naties.
Ondertussen kreeg zijn werk in Nederland bekendheid en regelmatig ging Frank terug om een bronzen beeld te maken. Dit werd op een gegeven moment teveel en Frank besloot om toch maar naar Nederland terug te komen omdat hij steeds meer opdrachten kreeg. In de Groenstraat, achter zijn huis, heeft hij een atelier waar zijn beelden gevormd en gegoten worden.
Hij wil iedereen de omgeving laten ervaren waar zijn werk tot stand komt en nodigt daarom alle belangstellenden uit. In zijn huis is een gedeelte van zijn collectie te zien en zijn tuin is een prachtige beeldentuin geworden. De expositie van Frank van der Loo is te bezichtigen op zaterdag van 10.00 uur tot 17.00 uur en op zondag van 13.00 uur tot 17.00 uur en volgens afspraak.